Nie pytajcie się mnie nawet, kiedy minął październik, bo nie jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie… Szybko się zaczął i równie szybko się skończył, nie zapadając w mojej pamięci na długo.
CO U MNIE?
W sumie to sama nie wiem. I to jest ten kłopot – gdyby nie mój cudowny kalendarz, miałabym niemały problem przypomnieć sobie, co konkretnie wydarzyło się w ostatnim miesiącu. Czas biegnie, nie przepraszam, u mnie on mknie szybciej niż koleje magnetyczne w Chinach, które osiągają prędkość ponad 600 km/h (podręcznik do geografii nie kłamie). Dni, tygodnie i miesiące w szkole – z czasem to wszystko zaczyna się ze sobą zlewać i po jakimś czasie trudno rozróżnić, co miało miejsce we wrześniu, październiku czy listopadzie. Znacie to, prawda?
Październik, jak się pewnie spodziewacie po tym mocno rozwiniętym wstępie, nie był dla mnie łatwym miesiącem. Nie skłamię, jeśli powiem, że bardzo stresującym, ciężkim i wręcz wykańczającym. Oprócz prawdziwej masy nauki w szkole, zarwanych nocek i odmowy przyjmowania nowych wiadomości przez mój super-chłonny umysł, przygotowywałam się również do egzaminu praktycznego na prawo jazdy, którego niestety nie udało mi się zdać za pierwszym podejściem. Największą winę chyba ponosi za to ogromny stres i przy okazji moje nastawienie w stylu „nie ma szans, żebym to zrobiła”. Do tej pory pamiętam, że noga trzęsła mi się tak bardzo, że wręcz nie byłam w stanie utrzymać jej na sprzęgle… Porażki zawsze bolą, szczególnie, że mój egzaminator okazał się naprawdę w porządku, ale muszę się mimo wszystko skupić na tym, że zbliża się kolejna próba 😉
Jeśli zaś chodzi o pozytywne akcenty w ostatnim miesiącu, to najpierw obejrzałam ekranizację „Dziewczyny z pociągu”. Film strasznie przypadł mi do gustu pewnie dlatego, że w książce Pauli Hawkins jestem zakochana bez pamięci. Zastanawiałam się nawet, czy nie napisać o nim kilka słów na blogu, ale ostatecznie (z braku czasu oczywiście) zrezygnowałam. Tak wyszło, że w październiku odwiedziłam Kraków aż dwa razy! Najpierw razem z moją klasą byłam na multimedialnej wystawie Van Gogha, a w ostatni weekend pojawiłam się na Targach Książki w Krakowie, które bardzo pozytywnie wspominam. Razem z Olą (Łowczyni książek) spacerowałyśmy (czytaj: przeciskałyśmy się) między stoiskami, oglądałyśmy najnowsze powieści i po prostu rozmawiałyśmy. Miałam również okazję (w końcu!) trochę wypocząć, odciąć się od całego tego stresu i wyspać choć odrobinę, co naprawdę było mi bardzo potrzebne…
KSIĄŻKOWO
Niestety, z przykrością stwierdzam, że październik nie jest imponujący pod względem liczby przeczytanych książek. Miesiąc rozpoczęłam od dokończenia „Granicy” Zofii Nałkowskiej, z której niewiele już pamiętam (a przydałoby się). Potem sięgnęłam po „Spójrz na mnie” Sparksa, które naprawdę mnie oczarowało. Dalej przeczytałam już ostatnią część Kronik Podziemia Suzanne Collins, czyli „Gregor i Kod Pazura”. Sięgnęłam również moją pierwszą książkę Karin Slaughter, czyli „Ofiarę”, która niekoniecznie pozytywnie mnie zaskoczyła. Miesiąc zakończyłam lekturą „Sekty” Krefelda, która zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie i dlatego planuję poznać całą serię duńskiego autora od początku. Na blogu pojawiło się również zestawienie 5 kryminałów, które polecam i które szczególnie sobie cenię. W sumie przeczytałam 5 książek, czyli 1709 stron, co daje około 56 dziennie. Biorąc pod uwagę mój napięty do granic możliwości grafik, jestem zadowolona z tego wyniku 😉
