Chyba najlepszym podsumowaniem marca powinna być sytuacja, która miała miejsce niedawno. Zaczęłam się wtedy zastanawiać, jaki miesiąc mamy obecnie i czy aby na pewno mam odpowiedni bilet miesięczny… Rzadko zdarza się, żebym dokładnie wiedziała, którego jest dzisiaj, ale chyba nigdy nie żyłam w aż takiej nieświadomości. I chociaż niemal co 31 dni budzę się ze snu ze zdziwieniem na twarzy, że czas minął tak szybko, to chyba jednak tym razem pobiłam swój rekord 🙂
NIC NOWEGO POD SŁOŃCEM
Przykro mi stwierdzić, ale w marcu w sumie nie wydarzyło się „nic specjalnego”. Był tradycyjnym miesiącem, który był i minął nie zostawiając po sobie zbyt wiele. W szkole, jak zdążyłam się przyzwyczaić, znalazła się masa rzeczy do nauki, tym bardziej, że już za niedługo czeka mnie koniec roku. Jednak mimo tego jakoś udało mi się w końcu znaleźć czas na szybkie spotkania ze znajomymi… Chyba jedynym najbardziej „pamiętnym wydarzeniem” okazał się wyjazd wraz z moją klasą do Wrocławia. Odwiedziliśmy planetarium, afrykarium i całą resztę ogrodu zoologicznego, a potem mieliśmy czas wolny na rynku. W tym mieście byłam tylko raz, jakieś 9 lat temu i cieszę się, że miałam okazję odwiedzić je ponownie 🙂
Obecnie moim największym zmartwieniem i koszmarem, który śni mi się po nocach, jest oczywiście zbliżający się egzamin maturalny. Zauważyłam, że im bliżej matury, tym mniej chce mi się zrobić cokolwiek i brakuje mi motywacji do robienia powtórek. I to naprawdę ciekawe, bo z jednej strony cholernie się boję, a z drugiej – ten strach w ogóle nie motywuje mnie do nauki. Wprawdzie przez 3 lata ciężko pracowałam, to jednak nie wydaje mi się, żeby mogło mi to wystarczyć. Ale cóż, teraz muszę w końcu wziąć się na poważnie do roboty, bo to już nie są żarty, skoro za miesiąc zdaję „egzamin dojrzałości”…
KSIĄŻKOWO?
Marzec nie był najlepszym miesiącem, jeśli chodzi o książkowe wyniki. I przyczyna nie tylko leży tylko w tym, że brakowało mi czasu, nie. Często po powrocie ze szkoły, nie byłam po prostu w stanie myśleć już więcej, a nawet sięgnąć po jakąkolwiek lekturę. Ale mimo wszystko przeczytałam najnowszą powieść Jojo Moyes – „Dziewczyna, którą kochałeś”, którą kupiłam sobie na Walentynki. Wprawdzie spodziewałam się nieco więcej, to i tak bardzo mi się podobało. Potem zajęłam się „Dżumą” Alberta Camus, która okazała się w miarę ciekawa, chociaż jej lektura zajęła mi dużo czasu… Oprócz tego w końcu udało mi się zapoznać z „Przygodami Sherlocka Holmesa” po angielsku! Poza tym, po dosyć długiej przerwie sięgnęłam po „W krainie srebrnej rzeki” Sofii Caspari, czyli drugą część argentyńskiej sagi, w której po raz kolejny się zakochałam (recenzja już niedługo!). Obecnie na lekcjach języka polskiego przerabiamy współczesne wiersze, a ja przypadkowo w bibliotece natknęłam się na dwujęzyczną wersję jednego tomików Wisławy Szymborskiej – „Tutaj”, który mnie dosłownie zafascynował. Obecnie jestem w trakcie „Szewców” Witkiewicza, którzy są dla mnie póki co jedną z najmniej zrozumiałych książek… Podsumowując, w marcu przeczytałam prawie 6 książek, czyli około 1570 stron, co daje 51 na dzień.
Jeśli chodzi o bloga, to ostatnio dosłownie świecił pustkami. Pojawiły się dokładnie trzy posty, w tym z okołoksiążkowych „4 powody, dla których kocham i nienawidzę Instagrama”. Póki co raczej nie zapowiada się na to, że w maju znajdę więcej czasu na pisanie, ale w czerwcu planuję na poważnie wrócić do częstszych wpisów 🙂
