Jakby ktoś nie pamiętał, to dokładnie 24 zaczynają się Święta Bożego Narodzenia. Tymczasem nie tylko media, ale i hipermarkety już od dawna przypominają nam o tym, że „święta tuż tuż”. Ledwo wejdziemy do pierwszej lepszej galerii handlowej, ledwo włączymy pierwszą z lepszych stacji radia albo telewizji – a już, już słyszymy non stop powtarzane piosenki świąteczne, widzimy świąteczne reklamy i promocje, świąteczne dekoracje, ozdoby, choinki i inne świąteczne gadżety. I nie wiem, jak w Waszym przypadku, ale u mnie zawsze pojawia się wtedy pytanie, które nie daje mi spokoju. Czy to naprawdę o to chodzi w Bożym Narodzeniu?
Dobrze zdaję sobie sprawę z tego, że większość z nas żyje dosłownie w biegu między pracą, domem i resztą rzeczy wymagających zrobienia. Że często nie ma nawet czasu na sen, a co dopiero wyjście do kina czy inną formę relaksu. I równie dobrze wiem, że każdy z nas marzy o idealnym Bożym Narodzeniu bez względu na to, czy ma 5 lat, czy 35. Bo każdy z nas chciałby przeżyć „najlepsze chwile w gronie najbliższych”, dokładnie takie, o jakich wspomina jeden ze spotów reklamowych. Każdy chciałby, żeby tegoroczne święta „okazały się niezapomniane” i robi wszystko w tym kierunku.
LEPIEJ, NAJLEPIEJ
Biegamy za najlepszymi prezentami, które zadowolą naszych najbliższych. Za takimi, którymi będą mogły się pochwalić nasze dzieci w szkole, a my w pracy. Podarunkami, które wywołają uśmiech na twarzy rodziny i które w żadnym razie ich nie rozczarują. Szukamy najpiękniejszej choinki i najładniejszych ozdób, które idealnie będą pasować do naszego mieszkania. Robimy zakupy według listy potraw, które chcemy przyrządzić – karp, barszcz i inne dania muszą być przecież idealne. W hipermarketach i centrach handlowych otaczają nas bożonarodzeniowe promocje i hasła reklamowe, a my oddajemy się szałowi zakupów, nawet jeśli czasem wymaga to od nas dużych poświęceń finansowych.
Jednak po perfekcyjnej kolacji wigilijnej i obowiązkowej pasterce, każdy z nas rozchodzi się w swoją stronę. Niektórzy w końcu chcą nadrobić wieczne braki snu, inni oglądanie serialów, surfowanie w internecie czy też czytanie książek. I nie ma w tym absolutnie nic złego, gdyby nie jeden fakt – zapominamy o tym, o co naprawdę chodzi w tych świętach. Przynajmniej tak mi się wydaje, z mojego 18-letniego punktu widzenia.
MOŻNA INACZEJ
Wymarzone święta wyobrażam sobie nieco inaczej. Bez zamieszania, bez biegu i przymusowych zakupów, bez kłótni i nieporozumień. W spokoju i pokoju, nawet jeśli bez wszystkich potraw na stole i z nieumytymi oknami. Niektórzy mogliby się ze mną kłócić, że to przecież tradycja, którą trzeba kontynuować. Ale ta tradycja ma przecież jeden cel – spędzić w końcu czas z rodziną. Razem, wspólnie. Nie w jednym domu, gdzie każdy zajmuje się czym innym. Razem z sobą, a nie obok siebie. Rozmawiając, śmiejąc się i żartując. Ciesząc się z obecności drugiej osoby. Niekoniecznie przed telewizorem.
I takich świąt Wam życzę. Nie tylko zaczytanych, ale przede wszystkim spędzonych z ludźmi, którzy są dla nas ważni. Doceńmy chociaż raz na 365 dni ich starania o nasze dobro i podziękujmy im za to, że są. Nie obok nas, nie nad nami, ale razem z nami. Na dobre i na złe.
