DLACZEGO OBEJRZAŁAM TEN FILM?
Rzadko chodzę do kina, rzadko piszę też recenzje filmów. Ale tym razem postanowiłam podzielić się z Wami moimi przeżyciami dotyczącymi Miasta 44. Co o nim sądzę ? Czy warto na niego iść ? O tym za chwilę.
FABUŁA
Warszawa. Rok 1944. Coś Wam to mówi ? Tak, 1944 – pod koniec II WŚ. A konkretniej Powstanie Warszawskie. I to o tym będzie ten film. Ale nie o datach i ważnych wydarzeniach, ale o ludziach, którym przyszło wtedy żyć.
Miasto 44 nie jest filmem historycznym, ani dokumentem o przebiegu Powstania. Mimo że rozgrywa się w walczącym Mieście, opowiada historię ludzi, a nie oddziałów czy barykad.
Główny bohater to Stefan. Mieszka razem z matką i młodszym bratem, którymi się opiekuje po śmierci ojca – Oficera Wojska Polskiego. Pracuje w fabryce Wedla, każdego dnia znosząc szykany ze strony Niemców. I jemu, jak każdemu Polakowi, nie podoba mu się obecna sytuacja w państwie. Chłopak bardzo chciałby walczyć z najeźdźcą. Powstrzymuje go przed tym matka, której obiecał, że nie zaangażuje się w działalność ruchu oporu.
Pewnego dnia jednak, w tajemnicy przed nią, wstępuje do Armii Krajowej za namową koleżanki z bloku – Kamy, która skrycie się w nim podkochuje. Dzięki wstąpieniu do ruchu oporu Stefan poznaje innych zaangażowanych – między innymi śliczną Biedronkę, w której zakochuje się z wzajemnością. Niestety, ich uczucie nie ma nawet szansy się rozwinąć – bowiem Armia Krajowa ogłasza powstanie, które ma uwolnić Warszawę.
Czy się uda? Odpowiedź już znamy.
A co stanie się z naszymi bohaterami? Tego nie wiemy.
JAKIE EMOCJE WYWOŁAŁ U MNIE?
Po obejrzeniu Miasta 44, gorączkowo zaczęłam rozmyślać nad jedną kwestią.
Kto dał innym prawo zabijać? Kto, pytam się, kto?
Większość ludzi niczemu nie zawiniła. Na przykład małe, bezbronne dzieci.
Komu wyrządziły krzywdę? W jaki sposób? Tym, że się urodziły ?
Czym sobie zasłużyły na los taki, a nie inn ?
To są pytania bez odpowiedzi. Chyba nikt z nas jej nie zna.
Co jeszcze ?
Ludzie, którzy brali udział w powstaniu. Nie dorośli, nastolatkowie. Prawie dzieci. Ktoś odebrał im młodość. Czas na szaleństwa i zabawy. Zostawił w zamian wojenną rzeczywistość. Rodzinę, którą trzeba się zaopiekować. Zabrał możliwość edukacji. Oddał ciężką pracę. I kolejne pytania.
Dlaczego ktoś pozbawił ich tego, co my mamy teraz ?
Jakim prawem ?
Wniosek jest tylko jeden -cieszmy się, że nam przyszło żyć w czasach pokoju. Że nie musimy znosić tego, co znosili nasi rówieśnicy.
OCENA
Idąc na ten film, dobrze wiedziałam, że nie będzie to komedia. Że nie będzie momentów do śmiechu, ani wygłupów. Że będzie to wojenna rzeczywistość. Plus coś o miłości.
Nie pomyliłam się. Tylko, że film okazał się naprawdę przygnębiający. I dziwny. Czasem irytujący.
Kiedy myślałam aha, rozumiem, nagle następował zwrot akcji. Chwilami gubiłam się i zastanawiałam o co tu chodzi?. Plus jest taki, że nie było momentów przestoju, cały czas coś się działo.
Głównego bohatera nie polubiłam, ponieważ okazał się strasznie niezdecydowany. W jednej chwili brawurowo wygrywał strzelaniny, a w drugiej zachowywał się jak tchórz. Całował ukochaną, która go uratowała, by potem ją opuścić. Dalej zdradzał ją, by do niej wrócić.
Gdzie tu sens i logika wszystkiego ?
Miasto 44 nie jest filmem o polityce. Jest filmem o miłości, młodości i walce.
 |
| źródło |
Większość postaci zachowywała się dziecinnie, jakby w ogóle nie zdawali sobie sprawy z istniejącego zagrożenia. W sumie większość powstańców to młodzież, ale..
Polubiłam jedynie Biedronkę – dziewczynę, która nie raz ratowała Stefana z opresji. Która starała się pomóc prawie każdemu, nie bacząc na to, czy ryzykuje życie, czy nie. Śliczna, chudziutka blondyneczka w garniturze Armii Krajowej, która walczy z bronią w ręku.
Poza tym trzeba przyznać, że efektów specjalnych tutaj nie brakowało. Jeśli nie spadały z nieba części ludzkich ciał, to bohaterowie kochali lub całowali się wśród gradu pocisków. Być może film w oczach reżysera miał być nowoczesnym spojrzeniem na wydarzenie historyczne, jednak ja osobiście uważam , że po prostu przesadził. A o wulgaryzmach i scenach seksu nie wspominając.
Miasto 44 to projekt filmowy o niespotykanym w Polsce rozmachu scenograficznym, kostiumowym i wizualnym.
Niektóre wydarzenia były po prostu niemożliwe. Choćby to, że Stefan i Biedronka przeżyli grad kuli, bombardowanie… Istna fantastyka.
 |
| źródło |
Aha, jeszcze brutalność. Może nie do końca zdaję sobie sprawę z tego, jak wyglądała wojna. Żyję w zupełnie odmiennych czasach. Po tych dwóch godzinach czułam się jednak zmanipulowana przez reżysera, który ukazuje śmierć, w większości dzieci. Bezbronnych, niewinnych istot. Czasem porzuconych przez rodziców. Wiem, że tak było, że żołnierze niemieccy nie mieli w sobie krzty litości, że większość ludzi umarła w męczarniach. Co innego jednak o tym mówić, a co innego widzieć na własne oczy.
 |
| źródło |
W połowie miałam już dość. Bo to film, dla ludzi o mocnych nerwach. Czyli nie dla mnie.
Z drugiej strony każdy z nas powinien wiedzieć choć odrobinę na temat Powstania Warszawskiego. Kiedy było i jak się skończyło. To nasza historia,wiedza, o którą powinniśmy dbać i starać się, by nie została zapomniana…
Moja ocena : 5,5/10
MIELIŚCIE JUŻ OKAZJĘ OBEJRZEĆ TEN FILM?
CO O NIM SĄDZICIE?
Chciałabym jeszcze dodać, że to moja pierwsza recenzja filmu. Nie mam w tym doświadczenia, dlatego liczę na to, że wybaczycie mi moją chaotyczność i ewentualne błędy.
