4 powody, dla których pokochałam poezję Rupi Kaur

Poezja, jak zresztą wszystko inne, od zawsze miała nie tylko swoich zwolenników, ale i przeciwników. Jedni ją kochają; odnajdują w niej siebie i swoje uczucia, inni – może nie tyle nienawidzą, ile uważają za bezużyteczną, nieprzystępną i niezrozumiałą. Szczególnie twórczość popularnej ostatnio Rupi Kaur spotyka się zarówno ze słowami pochwały, jak i krytyki. Jedno trzeba jednak przyznać – jej „poezja” zaskakuje. Dlaczego? O tym już za chwilę.

BEZ TEMATÓW TABU

Rupi nie boi się opowiadać o cielesności, relacjach międzyludzkich i innych przeżyciach. Nie stroni od tematów powszechnie unikanych takich, jak gwałt, współżycie, molestowanie. Nie ma oporów przed przekazywaniem szczerej prawdy przy okazji stawiając na prostotę i łatwość przekazu. Jednak dla niektórych osób – zwłaszcza młodszych, jej wiersze mogą okazać się zbyt odważne.

View this post on Instagram

i am undoing you from my skin . . #rupikaur #bookporn #bookphotography #bookphoto #bookpic #instabook #bookinstagram #bookinsta #bookish #booklover #bookaddict #bookaholic #booklovers #bookworm #books #reading #blogger #polishbookstagram #bibliophile #igreads #igbooks #zdjeciedlaksiazki #sunset #instanature #nature #flowers #instasunset #poetry #instapoetry #bookstagramtopasja

A post shared by K a r o l i n a • X X I • 🇵🇱 (@carolinelivre) on May 7, 2017 at 11:29am PDT

REFLEKSJA

Nie tylko tomik Rupi i jej wiersze, ale już sama postawa pisarki zachęca do zastanowienia się nad wizerunkiem kobiety, jaki rozpowszechniają media. Jakiś czas temu udostępniła ona na Instagramie zdjęcie przedstawiające kobietę w trakcie miesiączki. Fotografia została kilka razy usunięta ze strony ze względu na nieodpowiednią treść, co rozpętało niemały skandal, ale Kaur nie poddała się. Chciała swoim zachowaniem zwrócić uwagę na uprzedmiotowienie ciało kobiety wokół nas, które w półnagiej wersji często atakuje nas z reklam czy plakatów. Jednak pokazanie w internecie cyklu miesiączkowego, czyli czegoś naturalnego dla każdej kobiety, spotyka się z szeroko zakrojoną krytyką. Ciekawe dlaczego…

View this post on Instagram

thank you @instagram for providing me with the exact response my work was created to critique. you deleted a photo of a woman who is fully covered and menstruating stating that it goes against community guidelines when your guidelines outline that it is nothing but acceptable. the girl is fully clothed. the photo is mine. it is not attacking a certain group. nor is it spam. and because it does not break those guidelines i will repost it again. i will not apologize for not feeding the ego and pride of misogynist society that will have my body in an underwear but not be okay with a small leak. when your pages are filled with countless photos/accounts where women (so many who are underage) are objectified. pornified. and treated less than human. thank you. ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀ ⠀⠀⠀ ⠀ this image is a part of my photoseries project for my visual rhetoric course. you can view the full series at rupikaur.com the photos were shot by myself and @prabhkaur1 ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀ i bleed each month to help make humankind a possibility. my womb is home to the divine. a source of life for our species. whether i choose to create or not. but very few times it is seen that way. in older civilizations this blood was considered holy. in some it still is. but a majority of people. societies. and communities shun this natural process. some are more comfortable with the pornification of women. the sexualization of women. the violence and degradation of women than this. they cannot be bothered to express their disgust about all that. but will be angered and bothered by this. we menstruate and they see it as dirty. attention seeking. sick. a burden. as if this process is less natural than breathing. as if it is not a bridge between this universe and the last. as if this process is not love. labour. life. selfless and strikingly beautiful.

A post shared by rupi kaur (@rupikaur_) on Mar 24, 2015 at 9:02pm PDT

PROSTOLINIJNOŚĆ

W wierszach Rupi próżno szukać kwiecistych porównań i zróżnicowanych środków stylistycznych. Śmiem powiedzieć, że jej poezja jest piękna w swojej prostocie i dla mnie nie brakuje jej absolutnie niczego. Właśnie dzięki uniknięciu patetyczności i wzniosłości dociera do tak wielu kobiet i jest dla nich zrozumiała. Chociaż z tego powodu jej twórczość może nie przypaść do gustu każdemu – niektórym jej wiersze wydadzą się zbyt łatwe, zbyt krótkie i po prostu niezwyczajne.

PROSTO Z SERCA DLA SERCA

Wszystko, co napisała Kaur, wypływa prosto z jej serca i w zamierzeniu ma trafić do serc wszystkich kobiet na całym świecie. To poezja, w której wiele z nas odnajdzie siebie na nowo. Znajdzie emocje, które nieraz przyszło jej przeżywać, zrozumienie i minimalne ukojenie bólu, który doświadcza. Już pierwsza strona „Mleka i miodu” wspomina o tym, skąd wziął się pomysł na cały tom.