„Lasy w płomieniach” Nora Roberts

Dlaczego poznałam Lasy w płomieniach ?

 Dawno, dawno temu… a konkretniej rok temu, stwierdziłam, że muszę przestać ograniczać moich wyborów czytelniczych do fantastyki. Trzeba przecież spróbować czegoś nowego, czyż nie? 

 Książkę kupiłam pod wpływem impulsu w taniej księgarni, która jednak wcale nie okazała się taka tania, ale to już inna sprawa… Od tego czasu stała sobie spokojnie na półce, czekając na swoją kolej. I jestem pewna, że gdyby nie wyzwanie 12 książek na 2015, raczej prędko bym się za nią nie zabrała.

Romans czy może niekoniecznie ?

 Rowan Tripp mieszka w Montanie od dziecka. Najpierw jej ojciec Lucas, teraz ona, pracuje jako strażak – skoczek. Co sezon, wyskakuje z samolotów, by przez kilkadziesiąt godzin walczyć z ogniem, który dosłownie pożera lasy w lecie.

Latała przez całe życie i co sezon walczyła z pożarami, odkąd skończyła 18 lat. Przez ostatnie cztery zaś skakała do akcji gaśniczych na spadochronie.

 W tym roku wszystko wydaje się być takie samo. No, może nie do końca. Niedawno miał miejsce wypadek, podczas którego zginął jeden z jej przyjaciół – Jim. Od tego czasu coś się zmieniło. Rowan często miewa powtarzające się koszmary, w których widzi zmarłego. Nie powstrzymuje jej to jednak przed powrotem do pracy i podejmowaniem ryzyka z nią związanego.

I dlaczego Jim nie poleciał za nią na miejsce lądowania ? Dlaczego pociągnął złą nitkę ? Bo, cholera jasna, pociągnął złą. I poleciał prosto w wysokie, zabójcze gałęzie płonących drzew.

Sezon rozpoczyna ciężkie szkolenie które musi przejść każdy ochotnik. Pojawiają się również nowi rekruci… A wśród nich Gull, ochrzczony mianem Szybkie Stopy za pobicie rekordu w biegach. Między nim, a główną bohaterką rodzi się coś na kształt przyjaźni, która z czasem przeradza się w miłość i pożądanie. Rowan nie jest jednak kobietą, która potrzebuje kogokolwiek. Cechuje ją samodzielność i ogromna odwaga. Zwykle nie angażuje się w związki. Czy tym razem będzie inaczej ? 

Miło się na ciebie patrzy, jesteś niegłupi, umiesz się bić i robisz, co trzeba, gdy walczymy z ogniem. […] Ale jest kilka problemów. […] Jesteś strażakiem w moim zespole.

W międzyczasie, w trakcie jednego z licznych pożarów, Tripp znajduje ciało dawnej kucharki, partnerki Jima. Kobieta wcześniej winiła Rowan za jego śmierć.  Rozpoczyna się śledztwo. Niedługo później dochodzi do kolejnego morderstwa, a zabójca znów otacza miejsce przestępstwa ogniem.  To nie przypadek. 

Kim jest morderca i dlaczego zabija w ten sposób ?
Czy jego czyny mają coś wspólnego z główną bohaterką i śmiercią strażaka – skoczka ?

Łatwo przydeptać ogień przy początku. Gdy płomień buchnie, nie zgasi go rzeka. 

~William Shakespeare

Przemyślenia

Accidents will happen. Wypadki chodzą po ludziach.  Zwykłe powiedzenie, które odzwierciedla prostą i naturalną prawdę. Wypadki przecież zdarzają się każdemu. 

Bez względu na wiek, płeć, miejsce zamieszkania czy stan konta. Bo jeśli coś ma się zdarzyć, to się zdarza. I tyle. Koniec kropka. 

Ludzie zawsze dostają to, na co nie zasłużyli. W ten lub inny sposób. 

Są w życiu sytuacje, na które nie mamy wpływu. Wszyscy powtarzają to niezmiennie od wielu lat. 
Nie wszystkiemu człowiek jest w stanie zapobiec, nie każdego jest w stanie uratować przed śmiercią, urazem, wypadkiem.

Chcesz go ocalić, wrócić do tamtego skoku i uratować mu życie. Ale nie możesz, kochanie.

Tylko, że jeśli chodzi o nas, to zawsze ktoś musi być temu winien. Nie lubimy myśleć, że to niczyja wina. Trzeba znaleźć przestępcę i go ukarać. Wymierzyć sprawiedliwość. Czyli najprościej mówiąc wyżyć się na kimś, sprawić by gniew się ulotnił.

Niewątpliwie, chcemy poczuć się lepiej. Ale to nie odwróci biegu wydarzeń. Nie przywróci życia nikomu. 

Nie pomoże. 

Trzeba to zrozumieć. Postarać się nie rozpamiętywać win i WYBACZYĆ. Nie twierdzę, że to łatwe. Czasem nie da się zapomnieć. Ale można wybaczyć, zaakceptować jakiś fakt, zdarzenie. A jak się nie da, to chociaż spróbować. Postarać się. 

źródło

Ocena 

Lasy w płomieniach to moje pierwsze spotkanie z twórczością Nory Roberts. To również jeden z pierwszych romansów, jakie mam okazję czytać. Wobec tego moja ocena z pewnością nie będzie oceną eksperta, ale pogodzę się z tym.

 Bardzo spodobał mi się styl autorki, który sprawił, że nie miałam większych problemów z czytaniem tej powieści. Bohaterowie są dobrze scharakteryzowani, do tej pory mam wrażenie, że to zwykli ludzie, a nie postacie z lektury. Akcja jest wartka, chociaż  bywają krótkie przestoje. Opisy pożarów są barwne, aczkolwiek w pewnym momencie zaczęły mnie już nudzić. Liczyłam również na to, że wątek kryminalny będzie bardziej tajemniczy i skomplikowany, ale nie można mieć wszystkiego. Rzuciły mi się w oczy również niedokładnie przetłumaczone słowa, drobne błędy w przekładzie.
Oczekiwałam trochę więcej, ale ogólnie rzecz mówiąc, jestem zadowolona z tego, że w końcu udało mi się przeczytać ten utwór. Mam nadzieję, że to nie ostatnie moje spotkanie z tą autorką !

Oboje są dorośli. Wiedzieli, co ryzykują. Kiedy ogień pomiędzy nimi zgaśnie, pójdą każde w swoją stronę. Bez blizn i wzajemnych żalów.

Moja ocena : 7,5 /10

Mieliście już okazję spróbować twórczością Roberts ?
Jakie są Wasze odczucia ?